Een paar weken geleden startte ik met het schrijven van deze terugblik op 5 jaar Bag-again. Hoe het simpel en klein begon, met een ergernis over plastic, intrinsieke motivatie om het anders te willen doen en een idee voor een broodzak die je kon hergebruiken. Want: groot gezin, een brood per dag en dus minimaal 365 broodzakken per jaar. Een avontuur lonkte, en met steun van het gezin én niet gehinderd door enige kennis van zaken, ging ik van start.
En toen kwam Corona.
En dat zette alles op zijn kop. En ik vroeg me af: ga ik nog wel schrijven over Bag-again? Als in: wie zit daar nu op te wachten en is het trouwens niet heel erg ongepast om nu over mijn bedrijf te schrijven? Zelf had ik ook even andere prioriteiten, zoals met mijn gezin een weg zoeken hoe met de maatregelen om te gaan, analyseren wat Corona voor mijn bedrijf zou gaan betekenen en daarop inspelen.
Net zoals Bag-again een eenvoudig, eerlijk en verantwoord bedrijf is, zo wil ik een paar eenvoudige gedachten over Corona & duurzaamheid delen.
Ik ken persoonlijk mensen die Corona hebben gehad dus ik weet hoe ernstig dit virus tekeer kan gaan. Ik ken ook persoonlijk mensen in de zorg die heel hard werken en zorgen. Ik weet dat in de GGZ veel zorgen zijn over toename van cliënten met Coronagerelateerde klachten, zoals angsten en depressies, maar ook ontregelingen vanwege het ontbreken van dagstructuur. Mijn hart gaat uit naar kinderen die het zonder de beschermende factor van school moeten stellen op dit moment, en de gevolgen die dit op de langere termijn zal hebben op hun ontwikkeling. En ik maak me zorgen over de ontwrichtende werking van deze crisis op toch al kwetsbare gezinnen.
Daarom, júíst daarom, zou ik willen zeggen: laten we zorgen dat we deze crisis gebruiken om ons allereerst bewust te worden dat er iets anders moet. En daarna dat we uitzoeken wat er anders moet. En daarna pakken we allemaal iets aan. Ik ook? Ja ik ook. Want iedereen kan op zijn eigen plek iets veranderen. Ben je minister-president, ben je Tweede Kamerlid, ben je burgemeester, ben je ambtenaar, ben je ondernemer, ben je beleidsmaker, ben je wetenschapper, ben je leerkracht, ben je huisarts, ben je groepsleider, ben je kantinejuffrouw, ben je vakkenvuller, ben je student, ben je schoonmaker, ben je moeder, ben je vader, ben je gepensioneerd, ben je net aan je eerste baan begonnen, ben je werkloos. Iedereen kan iets doen.
Niet iedereen hoeft een duurzaam bedrijf te starten, niet iedereen hoeft minister-president te zijn, niet iedereen hoeft zijn niet zo duurzame bedrijf op te doeken en niet iedereen hoeft zijn niet zo zinvolle baan op te zeggen om in de zorg te gaan werken.
Nee, doe wat je kunt op je eigen plek en met je eigen mogelijkheden. En zoek als het nodig is een nieuwe plek waar je meer tot je recht komt.
De schone grachten in Venetië, de sinds jaren voor India zichtbare Himalaya, de fileloze snelwegen: het spreekt tot de verbeelding maar is in mijn ogen ook een beetje goedkoop om in te zetten als ‘bewijs’ dat het nu zoveel beter gaat met het milieu. Bij mij zorgden deze plaatjes desondanks voor een hernieuwd besef hoeveel er anders zou kunnen.
Een voorbeeld: de globalisering, die niet meer terug te dringen is, draagt er volgens mij aan bij dat we achteloos omgaan met voedsel en spullen. Waarom? Omdat we niet zien waar onze producten gemaakt worden en door wie en onder welke omstandigheden. En hoeveel tijd, middelen en inzet er nodig was om ons eten te laten groeien en onze spullen te fabriceren.
Daarom denk ik dat we waar dat kan, zouden moeten werken aan transparante productie en hoe dichterbij je produceert, hoe makkelijker je deze processen kunt beïnvloeden.
Ander voorbeeld: ik hoop dat de Coronacrisis helpt in het besef dat je niet zoveel nodig hebt om je goed te voelen: een wandeling of fietstocht met de zon op je gezicht. Luisteren naar je favoriete muziek of nieuwe muziek ontdekken. Een boek lezen. Een hobby of een studie oppakken. In de tuin rommelen. Je huis opruimen. En erachter komen dat je heel veel niet nodig hebt. En daarvan leren om niet je huis weer vol te stoppen als de winkels weer open gaan. En dat je goed koken dus gewoon kunt leren.
Start nú met nieuwe en goede gewoontes en slijt deze in zodat je ze blijft gebruiken. Hou het doel voor ogen: wat mij betreft een betere wereld waar jij en ik aan bijdragen.
En straks, als het weer veilig is, je familie en vrienden weer zien en omhelzen.
PS1: laat me vooral weten hoe jij hierover denkt!
PS2: de foto is gemaakt tijdens een wandeling met mijn hond
Okee, vooruit, nog een hondenwandelingfoto dan.
